Sober leven is niet gelijk aan extreem minimaliseren. Je hebt er natuurlijk die ver gaan in ontspullen, minimalistisch leven. Maar die heb je in ieder andere opvoedingskader ook wel. Ik denk aan mensen die smetvrees hebben. Het is begonnen met iets kleins, dat uiteindelijk zijn eigen leven volgt. Kijk naar mensen die hun auto niet kunnen verlaten zonder drie keren de deursloten te checken om te zien of het wel dicht is. Of de voordeur bijvoorbeeld.
Je kan het dus nog niet zo gek bedenken of je bent volgens anderen misschien al een extremist in het minimaliseren, terwijl dat voor jezelf helemaal niet zo aanvoelt. Of misschien ben je het zelf gewoon wel.
Wat is extreem minimaliseren?
Geregeld kom ik artikels of Instagram pagina’s terug waarin sommigen kunnen ‘overleven’ met 100 spullen in huis. Maar die mensen hebben zich een limiet opgelegd. We mogen er maar 100 stuks hebben. Mijn vraag die ik dan stel is of dit een totaal is voor twee personen of per persoon. Want dat vind je vaak niet terug in de artikels en dat is wel een groot verschil.
Garantie heb ik meer dan 100 spullen in huis. Ik wil zelfs niet weten hoeveel het er effectief zijn, de behoefte om het allemaal te tellen heb ik gewoon niet. Wat in mijn huis steekt, zijn elementen waar ik waarde aan hecht. En waarbij ik best nog wel een aantal items kan weg doen, maar die ik momenteel nog niet over mijn hart krijg.
Persoonlijk vind ik dat als je een limiet gaat opleggen, dat het rake boel wordt. Stel je wordt zwanger?
- Gaat het kind dan ook 100 items krijgen? Een baby heeft best veel spullen.
- Of behoort dat binnen je 100 items?
- En ga je echt bijhouden hoeveel items je in huis bent?
Of kijk maar eens als je een huisdier aan je huis toevoegt? Wat heeft een dier allemaal niet nodig? Ga jij daarvoor jouw 5 kleedjes opgeven, om nog dat totaal te behalen? Ik zeg maar iets hé.
Door te fixeren op 100, blijf je nog altijd ‘intern’ bezig met wat je in huis hebt. Je blijft hoe dan ook altijd AAN-staan. Zeker als je met meerderen thuis bent. Wie zegt dat je partner het niet herleidt naar 101, zonder dat je het weet. Ga je hem op de vingers tikken? Ga jij dan iets van jouw spullen weghalen om de 100 te halen?
Hetzelfde geldt ook voor sommige opruimgoeroes die beweren dat je slechts 1 paar jeansbroek kunt hebben, 1 paar slippers, 1 paar sandalen, 1 paar sneakers, enz. Geen winterjas in huis hebben bijvoorbeeld. Dat heb ik overlaatst eens gelezen.
Mijn vraag is dan meteen. Werk je buitenshuis? Ik ben een koukleum, ik ga drie keren per dag wandelen met mijn Shiba’s. Als ik geen winterjas heb, dan ben ik verkleumd tegen de tijd dat ik thuis ben. Zo ben ik van de week nog gaan wandelen zonder handschoenen en muts. Ik dacht dat het nog wel ging meevallen. De zon scheen eventjes. Had ik me toch niet vergist zeker. Ik had blauwe nagels toen ik thuis kwam.
Iets gelijk auto delen, zoals een Cambio project. Daar ben ik voorstander van, toch zeker als je niet vaak een auto nodig hebt. Maar dan moet je ook wel in je buurt zo’n oppikplaats hebben, anders is het niet reëel. Persoonlijk rij ik al jaren niet meer met auto en als ik echt geen bus of trein kan gebruiken, lost een taxibeurt het wel op. Maar ik kan aannemen dat als je kinderen hebt, je toch wel op één of andere manier je kinderen geregeld tot punt B moet kunnen brengen.
Ben je daardoor minder minimalist? Zeker niet. Je bent gewoon ANDERS en dat is oké.
Waar komt extreem versimpelen vandaan?
Het begint vanuit je eigen. Het doel om het beter te doen. Het kan zijn dat je getriggerd bent als je een perfect mooi huishouden ziet op Instagram. Sommigen laten zien hoe ze hun huis spik en span krijgen. Ik wil weten hoe lang het duurt.
Zo kan ik mijn keuken aanrecht ordelijk houden voor vijf minuten op weekend dagen. Ofwel heb ik dorst gekregen en staat er mijn waterfles op, ofwel heeft mijn man er allerlei snoeppapiertjes neer gelegd die er voorheen niet lagen. Dan kan ik gerust een video maken gelijk nu de trend rond gaat, waarbij je het hoofd van je man neerlegt op je aanrecht en daarmee het kuist om aan te geven dat ze je niet respecteren dat je net gepoetst hebt.
We spiegelen ons aan anderen. En dat is nog niet zo gek want iedereen doet dat wel op een gegeven moment. Kijk maar eens naar de gezegde “het gras is groener aan de overkant.” Een buurman zijn gras is groener dan die van jou. Wat heb je ervoor over om het ook zo groen te krijgen? Als je daar zo fel op gefocust bent, dan dwarrel je rap naar het extreme ervan. Is dat verkeerd? Zeker niet, zolang je maar gelukkig ervan bent, en degene die met je samen leven (als die er zijn).
Een minimalist word je ook niet op 1 dag, en gaat zeker niet voorbij op 1 dag. Dat blijft heel je leven bij. Per dag leer je iets bij. Je gaat er plezier van hebben. Want wat je niet in huis hebt, hoef je ook geen kopzorgen om te maken maar heb je in het algemeen geen werk aan.
En als je geluk heb, inspireer je anderen. Het is zeker een levensstijl dat de moeite waard is om te proberen. En als het je niet aan staat, dan keer je toch terug naar je eigen levenswijze. Er is geen goed of fout aan. De ene dag lukt het je beter en de andere dag faal je toch gewoon. Uit elke ‘fout’ zoals we dat geleerd hebben, leer je toch. Het kan alleen maar beteren.
Waarom ik een minimalist geworden ben?
Ik ben graag creatief bezig. Mijn brein heeft zoveel ideeën waarin me nog verder wil verdiepen. Mijn huishouden moest dan ook zo praktisch zijn dat ik voldoende tijd overhoud om te knutselen.
Graag meer weten? Contacteer me dan hier.
Ilse