Soms vraag ik me toch af waar de sollicitatiewereld naar toe gegaan is op intellectueel vlak.😮💨 Tot een tijd geleden was ik volop aan het zoeken op werk bij een andere werkgever dan mezelf. Je duidt aan dat je werkzoekend bent, graag een deeltijdse administratieve functie zoekt. Al een bepaalde leeftijd hebt met een gedegen werkervaring en binnen 10 km van Diepenbeek zoekt.
En plots krijg je een mailtje van het interim waar je NET bent ingeschreven, dat ze een geschikte job voor je hebben. Kei enthousiast open je de mail en wat zie je erin?
Wordt dit je nieuwe job:
Verkoopster –> 10% administratie + 90% verkoop?
Studentenjob –> Bedankt voor het compliment, maar ik ben al de 40 jaar voorbij
Sint-Truiden –> Het ligt alleen maar 26 km verder!
😬 😬 😬 😬
Al die jobs, die ga ik ECHT doen.
Los van het feit dat de meerderheid interims geen job omschrijvingen kunnen opstellen. Hoe vaak betrap ik ze er niet op dat je ‘plots’ heel goed Frans moet kunnen. Dit kan ik van geen meter. En als je erbij zet, talenkennis Engels en Nederlands, verwacht ik dus ook enkel die talen te moeten spreken, en dan geen vraag of ik ook goed ben in Duits.
Of de talloze omschrijvingen die beweren dat het deeltijds is, maar dan toch voltijds blijken te zijn. En als je echt uitzoekt als sollicitant, dan heb je nog bepaalde interims die dezelfde vacature uitschrijven, maar elk met hun eigen omschrijving zodat je nog altijd niet weet wat voor een job je voor ogen hebt.
Voorbeeldje:
- Deeltijdse functie, 10 km van Diepenbeek, Engels/Nederlands
- Voltijdse functie, 10 km van Diepenbeek, Engels/Nederlands/Frans
- Deeltijdse functie, 10 km van Diepenbeek, Engels/Nederlands/Frans, Rijbewijs B.
Het ging letterlijk om dezelfde functie binnen het één bedrijf. Dan ben je al verplicht om als sollicitant met ieder interim contact op te nemen en te vragen wat het nu juist is. En zelfs dan nog, weten velen binnen het interim niet waarover de functie gaat.
Ik stond op gegeven moment bij alle interims ingeschreven en na een jaar had ik nog geen werk. Dus nee, ze gaan je niet (altijd) aan een werk helpen. Mijn kernwoorden waren nochtans altijd hetzelfde: deeltijds administratieve jobs, 10 km van Diepenbeek, goed bereikbaar met openbaar vervoer. En nog kreeg ik mails van een voltijdse administratieve functies, in Dilsen-Stokkem, weliswaar. Wat doen ze dus, je mailbox vullen, en je hebt er nog werk aan ook, om ze te deleten want ze zijn niet van toepassing voor jou.
Een ander voorbeeld: Ik heb eens op een job gesolliciteerd. Volledig remote te doen. Met meerdere solliciterende rondes. Goede gesprekken gehad op de eerste twee bij twee HR-recruiters, bij telefoon vanuit bedrijf bleek het ineens om een tijdelijke job te gaan, terwijl de beschrijving een vast contract was. Alarmbel dus.
Uiteindelijk gesprek met bedrijf zelf gehad en van de remote job, bleek de inhoud volledig aangepast te zijn, en bleek het helemaal niet meer zo remote te zijn… Daar sta je dan. Super blij, na twee goede rondes eindelijk gesprek met bedrijf, veranderen ze heel de boel. Dat is voor te ontploffen hé. Pure bullshit voor iedereen, want ze moesten met zijn allen opnieuw op zoek gaan.
Geen voet zet ik nog ooit binnen een interimkantoor, of doe ik zaken met een tussenpersoon. Degene die me nu contacteren van een interim, krijgen standaard de vragen:
– “Wat kan jij mij bieden wat de andere niet heeft gekund?”
– “Zeg mij waarom ik bij u moet inschrijven?”
En dan moet het heel goed zijn om mij nog te kunnen overtuigen. Maar overgrote deel weet zelf niet wat antwoorden daarop. Geloof me, ik heb het al veel uitgetest. Die kans laat ik niet liggen hoor. Als sollicitant heb je daar niks aan.
En waarom zou jij als sollicitant dit pikken?
- Waarom zou ik mijn tijd opgeven als mijn informatie niet correct verwerkt wordt?
- Waarom zoveel tijd erin steken om te solliciteren voor interim functies als blijkt dat je nog geen telefoontje krijgt om je uit te nodigen? Waar is de tijd dat ze op zijn minst “Sorry, je ben niet weerhouden” mails sturen?
- Waarom moet je als sollicitant op hun fouten wijzen?
- Waarom zou je jouw tijd verdoen in het solliciteren van jobs die niet bestaan (want die heb ik ook ontdekt, omdat het louter voor hun personeelsdossiers zijn. Hoe noemden ze het weer: voor in het geval oftewel werfreserves, zonder de titel werfreserve er bovenaan te zetten)
Ik ben dus gestopt met in zee te gaan met Interims, en ik doe het op mijn manier. Het loont misschien niet altijd wat ik wil, maar gedane zaken met tijd te verkwisten die anderen mij aandoen. Het is mijn leven en ik doe het wel op mijn manier.
What you see is what you get.
Ilse