In de algehele zin is het oké om iets wat niet werkt los te laten. Ik denk maar bijvoorbeeld aan een kapotte fiets, of een vriendschap die op sterven na dood is. Of een huwelijk niet meer marcheert.
Als je alles geprobeerd hebt om het nog te doen werken, of enigszins leven in te brengen, maar het werkt gewoon niet wat je doet. Stop er dan mee.
Dit is geen faling, maar eerder een manier om aan te tonen dat er iets anders voor je weg gelegd is waar je wel goed in bent of wat je deugd gaat brengen.
Stel dat het gaat om een voorwerp dat kapot is, een kledingstuk bijvoorbeeld. Als je handig bent, kan je het zelf herstellen. Of je kan op zoek naar naar iemand die het voor jou kan herstellen. Misschien je kan het simpelweg in de vuilbak doen, omdat het zo onherstelbaar is. Of beter nog, het is gewoon te klein geworden en je kunt er iemand anders mee plezier doen. Zoveel opties om afstand van het voorwerp te nemen.
Dit geldt hetzelfde voor een persoon. Niet iedere persoon die in je leven binnenwandelt, blijft uiteindelijk bij jou. Ik denk maar aan mensen die je dagdagelijks in je school ziet, en nog niet meteen degene die bij jou in de klas vertoeven. Mensen op de speelplaats, je leerkrachten, enz. Of mensen die je tegen komt vooraleer je de speelplaats bereikt. Onderweg, in het verkeer. Mensen die je opbellen om iets te verkopen aan de telefoon, per mail.
Al die personen komen in jouw leven. Uit al die mensen kies jij jouw vriendenkring, die je zelf waardig vindt om in jouw leven te mogen blijven. Terwijl deze misschien helemaal niet zo lang meegaan, als je denkt. Vriendinnen van vroeger die je niet meer ziet, doordat je elkaar ontgroeit bent, of doordat ze verhuizen naar een andere streek en ze niets meer van zich laten horen. Voor een stuk behoort dit ook tot een rouwproces, zeker als je de mensen in kwestie graag hebt gezien.
Het is oké om voor jezelf te kiezen
Hetzelfde geldt voor een job. Uit alle studiekeuzes maak jij jouw keuze. Ga je leren in een school, of kies je voor een opleiding op de werkvloer. Of kies je in totaal voor een opleiding, maar een hobby waar je ooit lessen voor gevolgd hebt. Of iets wat je gewoon zelf goed in bent geworden doordat je er graag mee bezig was.
Van daaruit kies je voor zelfstandig te gaan, of de droom uit te werken voor anderen. Alle keuzes heb je in handen. En niets is voor levenslang. Je kan perfect een studie als medical management assistant te hebben gedaan, om erna te opteren als boekenschrijfster.
Of een studie als verpleegkundige en een houtbewerkster zijn. Volg je hart en het komt goed. Het is jouw leven. Jij moet gelukkig zijn. Dus als je niet gelukkig bent met iets in je leven, verander het dan.
Wat heb je nodig om dit te veranderen?
Dat kan iets simpel zijn. Stel je hebt een vriendin die altijd wacht op jouw uitnodiging. Jij bent altijd degene die activiteiten verzint en je bent het moe. Wat doe je eraan?
- Ga je die persoon aanspreken en zeggen van, kijk ik ben altijd die het verzint. Stel ook eens iets voor?
- Of ga je voor de zwijgmethode en eens maanden afwachten om te zien of ze zelf contact legt?
- Misschien kies je eerder voor de zwijgmethode en doe je meer activiteiten met andere vriend(inn)en die wel gelijk jou zijn?
- Of trek je de plug uit jouw vriendschap?
Simpele redenen om je leven eens onder loep te nemen, want eens jouw leven erop zit, is het gedaan. Het is niet zo dat anderen jou gelukkig moeten maken, maar het zou fijn zijn als jullie op dezelfde golflengte zitten. Tenslotte ben je op dit moment misschien met iets minder gelukkig en verwacht je verandering.
En wat ga je er alle twee aan doen om dit te verbeteren? Of misschien is afstand nemen wel een betere optie? Zeker als je vragende partij bent en de ander geen zin heeft om mee te werken.
Het is oké om andermans advies te krijgen, maar niet te aanvaarden
Je moet je voor NIEMAND onder doen, ook niet anderen die denken dat ze het beter weten. En geloof me, er zijn velen die denken dat het anders moet. Maar het is niet omdat het voor één persoon werkt dat het voor een ander ook zo moet werken. Zeker als dat advies nog eens van een ouder komt, hetzij jouw ouders of je partners ouders, maakt het er niet makkelijker op.
Iemand die bewust kiest om bij een partner te blijven, ten opzichte van iemand die voor zichzelf kiest en een relatie ongedaan, heeft een totaal ander inzicht aangenomen. Terwijl de reden misschien hetzelfde kan zijn, iemand is vreemdgegaan. Of het huwelijk werkt gewoon niet meer. De ene kan zich erover zetten, terwijl een ander het gewoon niet kan.
En dat is oké om vanuit eender welke beweegreden je vertrekt. Advies is ook slechts ontstaan uit ervaring. Of je die nu leert uit boeken, of menselijke raad of eender waar, maakt niet uit. Wat heb jij nu nodig om gelukkig te zijn?
Ruimte maken, is dus belangen niet alleen spullen aan de kant zetten. Maar ook tijd voor jou als persoon vrij te maken. Wat wil je zelf? Wat verlang je van jouw tijd op aarde? Je hoeft niet alles in detail te weten.
Wat heb je nodig om gelukkig te zijn?
Als je mij een vraag zou stellen waar ik mezelf over vijf jaren zie zitten, ik zou het echt niet kunnen zeggen. We zien wel, zeg ik altijd. Plannen maken, die misschien nooit reel worden, doe ik niet aan mee. Wat niet inhoudt dat ik niet eens graag droom.
Maar niemands leven is tot in detail altijd perfect. Ook niet die reels die je via sociale media ziet waar koppels het perfecte leven op nahouden. Wat achter de schermen gebeurt, krijg je gewoon niet te zien.
Als ik denk eens een goede video op te nemen van mijn honden en op mijn Instagram te zetten, dan gebeurt het altijd dat ofwel mijn gsm veel te ver weg ligt of dat de hond iets anders doen dan ik wilde. Maar ondertussen staat mijn GSM vol met video’s en foto’s die ik moet onderrapen, om terug orde te scheppen, en de welke ik dien door te schuiven naar mijn gedeelde map met anderen.