Het is weer eventjes stil geweest. Nieuwjaar is goed begonnen, maar een Nieuwjaars voornemen is er niet van gekomen. Niet dat ik daar jaarlijks aan meedoe, ik hou het liever simpel. Zo’n voornemen is toch trouwens maar een doel voor je ogen te hebben. Dat kan met je mee werken, maar dat kan ook tegen je werken.
Ik bedoel dan, stel dat je verlangt om gewicht te verliezen. Dan moet je er dus degelijk iets aan doen. Sporten of diëten bijvoorbeeld. Er zonder zal het moeilijk gaan. Je kan je eetpatroon veranderen, maar best ook je gevoel naar eten toe. Hoe meer druk je op eten legt, hoe moeilijker het erin zal gaan. Of andersom, je hongert jezelf uit, en eet op de zotste momenten allerlei fastfood om toch maar de nodige energie te verkrijgen.
Geen Nieuwjaars voornemen voor mij.
Persoonlijk hoef ik niet meteen gewicht te verliezen. Ik ben altijd aan de magere kant geweest, dat mijn BMI amper aan de 18 geraakt waardoor ik technisch gezien aanschouwt wordt als anorexie te hebben. Nochtans moogt ge mij perfect volgen tijdens een dag, er gaat veel naar binnen, maar mijn metabolisme verwerkt gewoon veel te snel.
Het is trouwens getest. Nu ik mijn schildklierlobben aan beide kanten kwijt ben, neem ik schildklierhormoon. Ik denk dat ik één van de enige patiënten ben, die blij wat te horen dat ik hierdoor zou verdikken. Niks ook niet.
Tuurlijk, ik ben wel wat bij, maar misschien een goede vijf kilo. Wat op zich niet slecht is, maar ook weer niet naar waar ik wou reiken.
Dan kan je zeggen, ga sporten bij zo van die fitnessclubs die je begeleiden. Daar ben ik al ooit eens geweest, en die man had me door een heel resem testen laten gaan en ik moest bijna 4000 kcal per dag eten, eer dat ik bij zou komen. Ik denk dat ik ergens tot de 3200 kcal ben geraakt.
En op dat moment werkte ik nog bij een MKA-specialist. Je moet je inbeelden wat ik allemaal op mijn bureau had staan. Zeker 7 verschillende potjes met voeding die ik moest verorberen. Noten, yoghurt drink, whey shake, soja drankje (want ik kon geen tweede shake per dag erin gooien), platte kaas.
’s Avonds dan allerlei gerechten met kip. Geen mayonaise eten, maar wel ketchup of van de zoetzure Chinese sausen. Niks met eieren in.
Ik weet het al niet meer wat ik allemaal gegeten heb, maar om den duur kwam het me de keel uit. Letterlijk. Teveel proteïnen. Voor misschien drie kilo ofzo bij te komen. Erg!

Als ik terug denk aan die tijd, dan zou ik niet meer opnieuw willen beginnen. De vijf kilo die ik wellicht ergens vergaard heb dankzij de medicatie, misschien zelfs de menopauze waar ik zo goed als in zit, is goed genoeg.
Ik kook terug waar ik zin in heb. Heb ik zin in chips, dan eet ik dat. Wat toen dus absoluut niet mocht bijvoorbeeld. Toen lag weer de nadruk op een handvol noten. Of soep, of groenten.
En ik verras me steeds dat ik terug een bordje gezonder eten op tafel heb. Ik heb terug zin om te koken. De computer uit ’s avonds, GSM in de zetel, en gewoon op mijn gemak koken. Niet te veel gedoe aan mijn kop, want met drie honden is dat niet evident.
De ene eist de zetel terug op, de andere komt er gezellig bij zitten, en de jongste wilt voetballen.
En ja, ik moet eens af en toe roepen dat ze ze elkaar met rust moeten laten, of dat de ene toch niet zo dicht bij de andere mag zitten, maar het wordt terug een leuke bedoening.
Maar ik wandel erbij ook. Vroeger zat ik dagelijks in de fitness, gewoon voor de gezelligheid. Mensen leren kennen. Ook wel sporten maar ik deed op den duur meer beenoefeningen dan armoefeningen omdat ik dat laatste gewoon niet graag deed.
Nu ga ik helemaal niet meer fitnessen, maar ik mis het ook niet. Ik ben getrouwd, en ik hou me voor de rest creatief bezig, als ik niet met mijn drie trouwe viervoeters in huis op de wandel ben. Maar dan neemt niet weg dat ik minstens drie keren wel de deur uit ben geweest met één van de drie Shiba’s.
En als ik geen zin heb om thuis te blijven, dan zelfs meerdere keren, omdat ik het gewoon kan. Omdat ik mijn huis zo heb ingedeeld dat het ook voor mij geen last is, om thuis te komen. Heb ik bepaalde dingen niet gedaan. So be it, ik doe het wel later. Niks moet.
Mijn persoonlijke raad is, blijf weg met een doel te stellen. Ik zie dat bij het ondernemen ook. Stel een doel op, zeggen ze. Hoeveel wil je per maand verdienen? Ik wil gerust 10K per maand verdienen, er zijn genoeg die het precies wel kunnen.
Maar laat ik eerlijk zijn, tussen nu en achter een maand heb ik geen 10K verdiend. Daarbij de overheid gaat gemakkelijk met de helft lopen. Dus zou ik al eigenlijk 20K moeten verdienen, om te kunnen genieten van mijn 10 000 euro per maand.
Als het zo makkelijk was, dan was iedereen ‘binnen’ en dan ga je elkaar niet verleiden met “koop mijn cursus want ik laat je zien hoe het kan”. Als je daar nog in gelooft, lees dan maar de addertjes onder het gras. Passief inkomen is een bijverdienste, maar geen vast inkomen. Lees de fijne lettertjes maar binnen zulke valselijke advertenties. Vaak is het dat ze niet verantwoordelijk zijn dat je die 10K eventueel niet behaalt. Maar zij ook niet, tenzij je hun mooie cursus koopt. Daar zit de inkomstenbron.
Zo zijn er digitale marketers die beweren dat je als digitale nomade kunt leven van digitale producten. Eén van de meeste die ik geregeld via Instagram zie voorbijkomen is, maak een kleurboek in Canva en verkoop die via Amazon. Ik ben eens de proef op de som gaan doen. Gewoon eens ingeven wat de titel van hun kleurboek in Amazon. Je vindt het niet.
En dan zou je misschien kunnen denken. Ja, maar dat is uitverkocht. Of dat wordt niet verzonden naar België. Vele van die producten zijn gewoon niet te verkrijgen, maar wel de verleidelijke cursussen of de workshops hoe jij het kan aanpakken. En daar wordt het meeste geld mee verdient.
Stel dat je doel is om binnen het jaar naar Amerika te verhuizen. Je moet al familie hebben om daar te mogen blijven, afhankelijk van een verwantschapsgraad, met zekerheid op een inkomstenstroom. Dus je gaat als zelfstandige aan de slag moeten gaan, of je moet een werkgever vinden die je wilt aannemen.
Het is niet omdat iemand beslist, ik vertrek naar Costa Rica, dat ze heel de dag aan het zwembad kunnen liggen. Vaak is er een partner mee gegaan, die uit het zicht van de sociale media blijft, waardoor het lijkt dat de tegenpartij een luxeleven leidt, maar ondertussen werkt de andere zijde hard aan het inkomen.
Een Nieuwjaars voornemen, is net hetzelfde. Je kan je spiegelen aan alles wat je wilt, maar je moet ervoor werken. Dat gaat niet van een leien dakje zijn. En dat moet ook niet, dat is hetgeen waar je voldoening uithaalt. Zolang je er maar zin in hebt.
En vanuit die manier werk ik dus ook. Ik werk vanuit plezier, want dan kan ik alles aan. En dan trek ik ook net die mensen aan, die ik nodig heb. Die me uitdagen, om nog een stapje verder te gaan. Maar ook mensen die mijn veerkracht nodig hebben.